ΤΟ ΠΟΛΥΣΥΜΠΑΝ ΤΟΥ ΖΗΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΤΟ ΠΟΛΥΣΥΜΠΑΝ  ΤΟΥ  ΖΗΣΗ  ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

ΚΑΙ  Ο  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ  ΤΟΥ  ΘΑΝΑΤΟΥ

(ο ερχόμενος από ένα άλλο αλλού…)

Γ. Ρίτσος

«Ο Λεύκιππος, ο πρωτοπυθαγόρειος δε βρίσκεται στο ίδρυμα την ώρα εκείνη της εφόδου για το μέγα ολοκαύτωμα, ευπρεπώς μελετημένο. Έβοσκε το γαϊδουράκι του, συντροφιά υπομονετική μην ελπίζοντας σε τίποτα απ’ όπου και προς όπου…»

Ζήσης Οικονόμου

Ο ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, φιλόσοφος και δοκιμιογράφος Ζήσης Οικονόμου, γεννήθηκε στην Σκιάθο το 1911. Εμφανίστηκε στα γράμματα, με την ποιητική του συλλογή «η εποποιία των αγενών μετάλλων», το 1934 και από τότε δημοσίευσε δοκίμια, θεατρικά και ποιητικές συλλογές, άλλοτε ως Ζάχος κι άλλοτε ως Ζήσης Οικονόμου. Έζησε το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του αποτραβηγμένος στη γενέτειρά του (τη Σκιάθο), ασχολούμενος με την καλλιέργεια κηπουρικών, τη γλωσσολογία του Ινδοευρωπαϊκού κλάδου, καθώς επίσης και με ψυχολογικά, κοινωνιολογικά, οικονομικοπολιτικά κ.α. προβλήματα.

Όταν σε μια επίσκεψή μου, στο σπίτι του στην Σκιάθο, καλοκαίρι του 1999 τον ρώτησα αν είναι ο Λεύκιππος ο πρωτοπυθαγόρειος (στο ποίημά του  με τίτλο ΄΄Ολοκαύτωμα δίχως τον Λεύκιππο΄΄, από τη συλλογή του ΄΄ χρονικό της Νέας Ευταξίας΄΄ σελίδα 380) και μου απάντησε καταφατικά, κατάλαβα ότι ο ποιητής από πολύ νωρίς, κεντούσε το χιτώνα της αναχώρησης. Μακριά από κάθε τι που τον πλήγωνε, μακριά απ’ τα φαντάσματα του κόσμου των ανθρώπων, τους τυφλούς άρχοντες των λαών, τα κλειδωμένα όνειρα.

Ένιωθε τον κατήφορο που είχε πάρει ο κόσμος μας. Έναν κόσμο του τον χειρίζονταν, όπως και σήμερα, Ραβίνοι του χρήματος, Βαρώνοι της εξουσίας, Βαρώνοι κάθε ιδεολογίας και πολιτικής. Κατάλαβε ότι ο άνθρωπος, μέσα απ’ τη λατρεία των πραγμάτων, των ειδώλων και άλλων ψευδαισθήσεων, κατέρχεται στο Βασίλειο των ορυκτών και αριθμών, ως πολιτισμός, του Σατανά (πολιτισμός δηλαδή αρνήσεως της ζωής), όπως γράφει σ’ ένα σημείωμά του, στο Βιβλίο του «χρονικό της Νέας Ευταξίας». Επίσης στο ίδιο βιβλίο του λέει: ''Εάν φροντίζαμε να γνωρίζουμε τι μας υποκινεί, δεν θα εξασκούσαν καμία γοητεία και ισχύ, δημαγωγοί, γκουρούδες, ιερατεία, πολιτικοί, ΜΜΕ, απατεώνες με τις αγγελικές τους λέξεις  και παραστάσεις''.

Κατάλαβε ότι η μηχανή της ιστορίας επαναλαμβάνεται, σ’ έναν αέναο κύκλο και αφήνοντας, τη «φυλακή Γη» στη συμμορία της Ελίτ και των παντός μορφής ιερατείων, βρέθηκε ανώνυμος μέσα στον κόσμο και ξαναγεννημένος κοντά σε ότι αγάπησε πιο πολύ, τη φύση, μακριά απ’ των πόλεων και των ανθρώπων το μίσος, αφού η χαρά μιας άλλης ζωής, τον προσκαλούσε.

΄΄Οι φίλοι μου με μίσησαν΄΄, λέει ο ποιητής, ΄΄περιττά φεύγω κι αν έρθω περιττά. Οι σαύρες κάνουν περίπατο με τη λιακάδα αυτή. Τα ρούχα στο βράχο να πέσουν αφήνω. ''Κανένας'' μοναξιά ΄΄…

΄΄Η γαλήνη με κοίταξε με μάτια ολογάλαζα΄΄…Κι αλλού γράφει: «Το ποτάμι να σου σφίγγει το κορμί σπειροειδώς, που απολήγει στο τίποτε, να σε ρουφά στο μακάριό της άπλωμα η τούντρα, κυνηγός κυνηγημένος και αμνημόνευτος να διώχνεις τη μνήμη, να διώχνεις το χθες και το αύριο … Εγώ ειμ’ εδώ στον κόσμο αυτόν σ’ ανάπαυση…» ΄΄Όλος στο βυθό του ωκεανού / ένα δάκρυ κυλά και σκουπίζουμε / με νανουρίζει ο άνεμος / με πήρε ο ύπνος΄΄… Η γνωριμία μου με τον Ζήση Οικονόμου δημιούργησε τα τελευταία δέκα χρόνια περίπου, ήταν ήδη σχεδόν 85 ετών, μεταξύ μας μια σε βάθος σχέση, άσχετα εάν αυτός ζούσε στην Σκιάθο και γω στη Λαμία και μια αλληλοκατανόηση υψίστου βαθμού.

Στην Σκιάθο τον επισκέφτηκα τέσσερις με πέντε φορές, ενώ απ’ το τηλέφωνο μιλούσαμε κάθε φορά πάνω από μία ώρα και πάντα είχε κάτι να μου πει και να με νουθετήσει, σα δάσκαλος και μύστης που ήταν.

Τα περισσότερα χρόνια του τα πέρασε ζώντας μόνος του,  για μεγάλα διαστήματα, στα γύρω νησιά της Αλοννήσου (Περιστέρα, Κυρά Παναγιά, Ψαθούρα) κολυμπώντας όπως μου έλεγε με φώκιες και δελφίνια και τρώγοντας αυγά πουλιών, ψάρια, χόρτα, αγριομέλι.

Θυμάμαι αρκετά απ’ αυτά που μου έλεγε και που μου έκαναν μεγάλη εντύπωση όπως: «Η δυστυχία της ανθρωπότητας, μαζί με τους επιστήμονες, και τους μορφωμένους προέρχεται απ’ το ότι αντιδρούμε τυφλά, παρότι φορτωμένοι γνώσεις, μεθόδους και τεχνολογίες. Διότι δεν έχουμε στοιχειώδη αντίληψη των κινήτρων μας, δεν έχουμε επίγνωση του εαυτού μας και όσων υπάρχουν γύρω μας, ούτε του σύμπαντος ούτε και του Θεού...΄΄ !!!

Όταν τον ρώτησα γιατί άριστοι πολιτικοί, διανοητές και ιεράρχες δεν μας κατανοούν. Γιατί δεν τους διδάσκουν τα γεγονότα που έρχονται, που είναι τόσο απειλητικά, τόσο συντριπτικά … ΄΄αστειεύεσαι, μου απάντησε… πολιτικός, διανοούμενος και ψευτοθρήσκος είναι Μάστιγες λαών, όργανα των Μεγιστάνων και του Σατανά...΄΄ !!!

Επίσης ότι «είμαστε αυτόματοι όχλοι και ρομπότ, αλλά υπερπολιτισμένοι !!!... Οι τεχνοκράτες – τρομοκράτες που μας χειρίζονται, όργανα σκοτεινών δυνάμεων. Ήδη αυτοί εφευρίσκουν κι εφαρμόζουν μαζικά πιο αποτελεσματικές τεχνολογίες χειρισμού των πληθυσμών και των συνειδήσεων των λαών, για λογαριασμό της Διεθνούς Σπείρας, που θέλει να μας κάνει ρομπότ. Ρομπότ των ιδεών, ρομπότ της οικονομίας, ρομπότ της υποκουλτούρας και ρομπότ της κάθε πολιτικής … Με τα καινούργια μικροηλεκτρονικά και ραδιονικά όργανα και όπλα, μπορεί να χειρίζονται κάθε λαό από μακριά, από ένα κέντρο, τον Κεντρικό Ηλεκτροαιθερικό Εγκέφαλο με πάρα πολλές συχνότητες αντίστοιχης δολιοφθοράς. Και μπορούν να κάνουν οτιδήποτε: να σκοτώνουν,να μας παρακολουθούν, ν’ ανατινάζουν βουνά, να κάνουν σεισμούς, να δημιουργούν τυφώνες και τσουνάμι, να υπνωτίζουν ανθρώπους και ομάδες, να μεταδίδουν αρρώστιες και υστερίες, έμμονες ιδέες και να μας υποβάλλουν ότι είμαστε λεύτεροι κι ευτυχείς, να καταστρέφουν έθνη, να εκτροχιάζουν γειτονικά ουράνια σώματα, ν’ αντιστρέψουν τους πόλους της γης, να την πλημμυρίσουν ή να την ανατινάξουν΄΄ … Φανταστείτε ότι στα συμπεράσματα αυτά είχε φθάσει μόνος, σε μεγάλη ηλικία, ζώντας αποκλειστικά στη φύση και εντός του κόσμου του.

Πίστευε στην πολλαπλότητα των κόσμων και ότι υπάρχουν και χειρότεροι κόσμοι, απ’ τον δικό μας.

Ακόμη ότι εντός μας υπάρχουν καταγραμμένοι όλοι οι πολιτισμοί και όλο το σύμπαν ως κρυφή μνήμη.

Επίσης ότι μπορεί να είμαστε σωματικά μέσα στον όχλο, μέσα στην κόλαση, αλλά πνευματικά μπορούμε να είμαστε έξω απ’ αυτήν την κόλαση της ακατανοησίας. Έξω από τέτοιες κοινωνίες δολιοφθορών.

Ήταν πάνω από ενενήντα χρόνων, όταν τηλεφωνικά μου έλεγε,  τα τελευταία του λόγια ,σχεδόν ψιθύριζε … «παιδί μου είμαστε σκλάβοι νανοειδών όντων. Μερικοί απ’ αυτούς τους εξωκοσμικούς Νάνους ενσαρκώνονται στη γη με ανθρώπινη μορφή, συν τοις άλλοις και ως πολιτικοί και χρηματικοί παράγοντες και εξουσιαστές και συγκροτούν τ’ ανθρώπινα και σατανικά τους υπόγεια σκοτεινά τους «ιερατεία», εκτελώντας Νάνων εντολές»…

Όταν τον ρώτησα προς τα πού να πάμε; … μου απάντησε:

«Τη παιδεία Έλληνες, Χριστιανοί τω Πνεύματι …»

Αυτός είναι ο Ζήσης Οικονόμου της καρδιάς μου, ίσως ο πληρέστερος Έλληνας ποιητής.

Σταύρος Μίχας