ΜΟΝΟ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ
'Οντας ραβδοσκόπος των καιρών
και αγαλήνευτος συνάμα
τώρα που ο καρπός είναι τυφλός
και το δέντρο είναι που βλέπει
κατάλαβα
ότι σ' αυτήν τη μαύρη εποχή
που τα μάτια μου μπορούν
ακόμα να βγάλουν κραυγή
μόνο τα λουλούδια
ζευγαρώνουν
με την επανάσταση.
ΞΑΝΑΜΠΑΙΝΩ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Κομμάτι κομμάτι μοιάζω
να ξαναμπαίνω στον κόσμο.
΄Ελα ήλιε
εσύ που κάνεις τα δέντρα
να μεταμορφώνονται σε μεγάλα
άνθη της φωτιάς
κι ο χρόνος να γίνεται σκόνη
άσε με να πιω
από το χέρι σου
φως και νερό
απ' τις πηγές τ' ουρανού
κάτω από ρίζες μυστικές
κάτω από πέτρες λαμπερές
ενώ θα ηχούν
οι χρυσές σου καμπανούλες.
ΕΤΣΙ ΚΥΛΑΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ Οι στιγμές μου με βιολετιά βήματα
χάνονται στον ουρανό.
Ο κήπος μου μικρός
κι η μοναξιά μου απέραντη.
Η βροχή τραγουδά με λυτά μαλλιά
και τα δέντρα άνοιξαν τα μάτια
να γνωρίσουν τον εαυτό τους.
Μέσα μου τα γνωρίζω
και μέσα τους με σκέφτονται
μέσα μου διαρκούν
και μέσα τους περνάει ο άνεμος
και γονατίζουν τα λουλούδια.
'Ετσι κυλάει ο χρόνος
όπως η σιωπή στην πέτρα
σε κάτι που δεν έχει αρχή
σε κάτι που δεν έχει τέλος.
ΣΙΩΠΗΛΟΣ ΝΑ ΤΡΕΜΟΦΕΓΓΩ
Σιωπηλός να τρεμοφέγγω
αρμέγοντας το φως του κυκλοδίωκτου ήλιου
αναριχώμαι παμπάλαιος
στη δίνη των άστρων
στο δρόμο της επιστροφής
στη μήτρα
και κινούμαι
Κινούμαι ψαύοντας το σκοτάδι
να βρω τα λίγα φώτα της ψυχής
να καταλάμψω στο φωτεινό μου εαυτό.
΄Ετσι μαζεύοντας τη νύχτα μου
να γίνω φως
Να γίνω φως κι όνειρο
να ξετυλιχτώ απ' το κουκούλι μου
Ν' ανεβώ στον Κόσμο.
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙΣ ΣΤΟ ΦΩΣ
'Ετσι
αργά να ταξιδεύεις
μες στον αιώνιο φως
εσύ είσαι η δόνηση
εσύ είσαι κι η χορδή
των άστρων που πάλλονται του κόσμου.
Να γλιστράς χαμογελώντας
μέσα στην ίδια σου τη δίνη
στο πιο μικρότερο σημείο τ' ουρανού
σαν σπόρος φωτιάς.
Να κινείσαι σιωπηλά και ήρεμα
στιγμή την στιγμή
σαν ήλιος που αναπνέει στην ανατολή
Χωρίς προσπάθεια.
'Ετσι να ταξιδεύεις μακριά
όλο και πιο μακριά
Μέχρι να ξεχαστείς στο φως.
