Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ







              ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ

     
     Ο Διόνυσος
          ηλεκτρικός πια
                          μοτοσικλετιστής
           
          στολισμένος τα χρώματα
                                              των άστρων
          έφθασε στη χώρα πρωί

          Χωρίς να τον δουν οι δεσμοφύλακες
          χωρίς να τον δουν οι κυνηγοί
          καβάλα στην ουράνια μοτοσικλέτα του
 
               φτερούγισε στην άσφαλτο
               και χάθηκε στους δρόμους.  
    
                     
                               





Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΧΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ





          Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΧΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

                  'Ολη του τη ζωή πάλευε με τις σκιές
                            πάλευε με τα ποιήματα           
                                                     με τή νύχτα της ψυχής
                 
                   να γκρεμίσει τους τοίχους της φυλακής του.
               
                  'Εψαχνε για μυστικές πόρτες
                              για άγνωστους κόσμους
                                                             άλλους ουρανούς
                 
                   που δε βρέθηκαν ποτέ.
                  
                   Τον υποχρέωσαν να ζήσει
                   με εικόνες που δεν τις θέλησε
                   με λόγια που δεν ήθελε να πει
                  
                   Και τώρα νεκρός αθάνατος πια
                   πρέπει να πλαγιάσει
                   στη ψεύτικη σκόνη των άστρων
                   σε μια χυδαία αιωνιότητα.

             




                                                                                                    1988


                                                                                             


      

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ

                                                    



                         ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ


                        1.                                          

                               Τα ξύλινα παράθυρα κι οι πόρτες
                                                                       των σπιτιών
                          τόσκασαν τη νύχτα
                          και γύρισαν
                                          στα δέντρα.

                          Βαρέθηκε o Κόσμος δάσος
                                            να περιμένει
                                                        την επιστροφή μας.





                                                         

                                                                        2. 

                           Ταξιδέψαμε στην έρημο
                           διασχίσαμε τον μεγάλο ωκεανό
                           φθάσαμε στο φεγγάρι.

                           Μα εμείς
                                     ακόμα
                                            αποζητάμε τον 'Ηλιο. 






                                                                                               1985

                                                                                                                                  



                                                                                                                         

ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ





      ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ

         Αρχαία παιδιά
        βαμμένα κόκκινα
        έριχναν βέλη
        στο σώμα του φεγγαριού

        Κι αυτό τρελαμένο
        ούρλιαζε
                   γέλαγε
                          κορό΄ι΄δευε το φως
        ετοιμαζόταν να πετάξει
        άγριο
              ματωμένο
                    τριγυρισμένο μαύρα πουλιά.

       Τότε μια μεγάλη πόρτα
       ανοίχτηκε κάτω απ' τα πόδια μου
 
       Κι εγώ

       φορώντας ενδύματα λευκά
       έπεφτα αργά
       στον ουρανό.




                                                                          1992





Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2013

Ν ΕΟΣ ΦΟΡΟΣ ΤΩΝ ΣΠΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ






          
         Ν ΕΟΣ ΦΟΡΟΣ ΤΩΝ ΣΠΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ

                            Σ' αυτόν τον σκοτεινό σας  κόσμο
                        και στων ψυχών σας τη νύχτα
         
                        θα σας πούμε
                                          ένα μεγάλο ευχαριστώ
             
                        που τρελαθήκαμε
                        και φύγαμε
                                     στον ουρανό
                    
                        μαζί με τις ψυχές
                                                και με τα σπίτια μας.









Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗ








               ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗ

                     
                Ο  ποιητής Κ.Π.  Καβάφης
              ενώ κοιμόταν
                       στη λαμπερή σκόνη των άστρων
                                                 στον ουρανό της Αλεξάνδρειας
              ξαφνικά                                   
                           ξύπνησε  
                                         μέσα στον ύπνο του.

             'Εβγαλε προσεκτικά απ' την τσέπη του
                                                                       τσαλακωμένο
              το ποίημά του ''Ιθάκη''

              κι ονειρεύτηκε ξανά το ταξίδι.









ΤΟΣΟ ΑΡΧΑΙΑ ΟΣΟ ΚΙ Η ΖΩΗ








         ΤΟΣΟ ΑΡΧΑΙΑ ΟΣΟ ΚΙ Η ΖΩΗ

         Αχ κορίτσι
         σμιλεμένο στο μάρμαρο
         στην τρυφερή μοναξιά
                                   του στήθους σου
         με την επιθυμία της φωτιάς
         υποκλίνεται ο χρόνος.

        'Αρχαία σκουριά
         στο μακρινό σου βλέμμα.

        'Ηρθες απ' την αιώνια θάλασσα
         το λίκνο του έρωτα
         καβάλα στη ράχη των δελφινιών
         με τα τραγούδια τ' ουράνιου τόξου
         θρεμμένη απ' τον ήλιο και την άμμο.

         Τόσο αρχαία
         όσο κι η ζωή
         κι όμως τόσο νέα
         όσο ένα μικρό βότσαλο
         στην άκρη του κύματος.
      
         Αγγίζω την παγωμένη σάρκα
         και φιλώ την πληγή στο στόμα σου
         που μοιάζει να με δαγκώνει

         ή θέλεις κάτι να μου πεις
         και δεν το καταφέρνεις ;...
                                                                                                 




                                                                                   1992
                                                                           






Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

ΚΑΙ ΤΩΡΑ Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ







             ΚΑΙ ΤΩΡΑ Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ

            Και τώρα
                      ο τόπος μας
          εν' ένας κόσμος
                                γεμάτος
          μαύρους αγέρηδες
                                 πικρές βροχές
          σάπια κι άδεια σπιτικά
          χαμένους  
                       ανθρώπους
          έρημες ψυχές.

          Σχεδόν ανύπαρκτος.

          Κι ένας δολοφόνος άνεμος φυσάει            
                                                         συνέχεια
          σα να βγαίνει
          απ' τα έγκατα του σύμπαντος.





                                                                                     1992






ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ








             ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ

     Έτσι απλά ελεύθεροι
     έτοιμοι ν' αναχωρήσουμε
     για τις πόλεις των νεφών
     μες στην αχνιστή σιωπή του ήλιου
     των ασφόδελων και της πικροδάφνης.

     Eμείς π' αγαπούμε τις ευθείες γραμμές των οριζόντων
     τα όνειρα ενός διαμαντιού
     τη μελαγχολία μιας δωρικής κολόνας
     τους φωσφορισμούς της πεταλούδας
     την ακτή μιας λευκής αχιβάδας
     το κεντημένο δέντρο του αίματος
     τους ζωγράφους της βροχής
     τις καμπύλες του φωτός
     τα φωτεινά μάτια των αγγέλων
     το πικρό χορτάρι του παραδείσου.

     Εμείς που παραμένουμε πιστοί
     στην αβέβαιη διαύγεια του ταξιδιού μας

     Κι αυτό υποθέτω μας οδηγεί στην αιωνιότητα.










Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

ΑΘΕΑΤΟΣ ΗΝΙΟΧΟΣ






          ΑΘΕΑΤΟΣ  ΗΝΙΟΧΟΣ


        'Επεσε
         το κακό μάτι
         που τον κρατούσε

                                 καταγής

         και πέταξε
         ο Ηνίοχος

         στους Δελφούς τ' ουρανού.










ΣΤΗΝ ΑΣΤΡΙΚΗ ΙΘΑΚΗ






         
                                    ΣΤΗΝ ΑΣΤΡΙΚΗ ΙΘΑΚΗ


                        Ο Arthur Rimbaud
                              Ο Dylan Thomas
                                   O jack Kerouac 
                                        O Jim Morrison
                                            Κι ο Βοb Marley
                                         Mεθυσμένοι από κρασί κι ουρανό
                                      Φυγάδες της νύχτας
                                  Στο δρόμο
                               Για την επιστροφή
                         Στην Αστρική Ιθάκη.


                                                                               
  
 
                                                                                                  1985





Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΙΤΩΣΕΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ







 
      ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΙΤΩΣΕΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

             'Εξω η μαύρη νύχτα.
            Το δωμάτιο παγωμένο
            κι η σόμπα σβηστή.
      
            Ο ποιητής έκλεισε το φως
            και σκέπασε με το σώμα του                  
           
            το ποίημα
   
            Να μην του κρυώσουν οι λέξεις.






ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΡΑΜΜΕΝΑ ΣΕ ΜΙΑΝ ΑΝΑΣΑ ΓΡΑΦΩ




   ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΡΑΜΜΕΝΑ ΣΕ ΜΙΑΝ ΑΝΑΣΑ ΓΡΑΦΩ

                      Ποιήματα
                   ραμμένα σε μιαν ανάσα
                   γράφω.

                   Αυτή η πυρακτωμένη ανάσα
                   ανάμεσα στη στάχτη
                   και τη φωτιά

                   Μια μέρα
                   θα με κάψει.




Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ

     


            Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ

       Ο ποιητής
       μόλις πέσει η νύχτα

     
       ενώ εμείς κρυβόμαστε
       πίσω από σφραγισμένα παράθυρα
       φυλακισμένοι στη λήθη
                   της ψεύτικης ζωής μας
  
       Bγαίνει στους δρόμους της πόλης
       κρατώντας στα χέρια του
        
                                 μαύρα
                                                κόκκινα
    
       χρωματιστά

       θυμωμένα ποιήματα

       Και τα καρφώνει στους τοίχους των σπιτιών
                                                          και της ψυχής μας.







Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2013

ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΠΟ ΠΑΓΟ




                                   ΕΝΑΣ ΚΟΣΜΟΣ ΑΠΟ ΠΑΓΟ

                                              'Ενας κόσμος
                                                  από πάγο


                                     Κι εγώ  μέσα στις λέξεις μου
                                         τις όμορφές μου λέξεις

                                                   από χιόνι.
 






Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

ΣΤΟΝ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΤΟΙΧΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ





  

  ΣΤΟN ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΤΟΙΧΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

             Το κουτσό φεγγάρι
              γλίστρησε
              και πνίγηκε στο πηγάδι
              με τα όνειρα.

              Φάνηκε
              το σπίτι με τα πεθαμένα αστέρια.
              Ράγισε η στέγη
                                τ' ουρανού
              κι η νύχτα γέμισε κίτρινα μάτια.

              Στο σκοτεινό τοίχο του κόσμου
              παίζει κινηματογράφο

              ο Θάνατος
.



                                                                                                                         





Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΞΑΝΑΒΡΩ






          
        ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΞΑΝΑΒΡΩ

       Να ξύπναγα τον εαυτό μου
      να τον άρπαζα
      να τον γύριζα τα μέσα έξω
      να φέρω αυτό το τέρας
                                    στα μέτρα μου

      Μήπως και τον ξαναβρώ.










ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ - Νταμμαπάντα






              ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ     


         "Μέσα από κύκλους πολλών γεννήσεων περιπλανήθηκα
        χωρίς ανταμοιβή,
        χωρίς ανάπαυση.
        Αναζητώντας τον Κτίστη αυτού του Σπιτιού.
        Επίπονη η γέννηση
        ξανά και ξανά.
        Κτίστη του Σπιτιού, έχεις φανερωθεί!
        Δε θα ξαναχτίσεις ξανά Σπίτι.
        Όλες οι κολώνες σου έχουν σπάσει,
        η οροφή σου έχει καταστραφεί,
        στραμμένος προς το άμορφο, ο νους
        έχει φτάσει στο τέλος της επιθυμίας."






                                                                   Νταμμαπάντα







ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΠΛΕ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΟ ΞΕΦΥΓΑ







   ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΠΛΕ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΟ ΞΕΦΥΓΑ

             Σχέδιο                                                                                                          
      Σχεδίας
               'Εξοδος  
                        Τώρα.

           Που πας ποιητή ;
 
                                       Για ένα μπλε και πράσινο ξέφυγα
                         Για έναν ουρανό    
                 ένα αμπέλι
        μιαν ελιά

 Και για μια θάλασσα.      






Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

ΣΤΟΝ ΙΣΧΝΟ ΚΙ ΑΣΗΜΑΝΤΟ ΚΑΙΡΟ





                                  ΣΤΟΝ ΙΣΧΝΟ ΚΙ ΑΣΗΜΑΝΤΟ ΚΑΙΡΟ

   
                         Σ' αυτόν τον χρόνο που έρπει σαν πάνθηρας
                            στον ισχνό κι ασήμαντο καιρό
                            αχ, ας φανεί η όψη της παρεκτροπής μας
    
                            ότι το παρόν
                                    είναι μια επιδέξια αγοθοεργία επανάληψης
                            κι η ζωή μας
     
                            αέρας εμφιαλωμένος.




                                                                                                       

ΕΠΤΑ + ΕΝΑ ΧΑ'Ι'ΚΟΥ







      ΕΠΤΑ + ΕΝΑ ΧΑ'Ι'ΚΟΥ

          Γύρω τόσο φως
         μα μέσα στα μάτια σου
         βαθιά μια λύπη.

                    *

        Σου'πα βαρκάρη
        το ποτάμι τ' ουρανού
        δεν έχει τέλος.

                    *

        Πες μου αγέρι
        ξέρεις τα ονόματα
        όλων των πουλιών ;

                    *

        Κρύες ακτίνες
        πέφτουν απ' το φεγγάρι
        και με παγώνουν.

                    *

        Μικρή μυγούλα
        προκαλείς το θάνατο
        στο ποτήρι μου.

                    *

        Γιατί ποιητή
        όταν έρθει η νύχτα
        ψάχνεις τη σιωπή ;

                    *

        Γιατί γδύθηκαν
        μες στο καταχείμωνο                                                            
        τα δέντρα όλα ;                                                                   
                                                                                                            
                    *

        Χαμογελάω
        ο πιο σύντομος δρόμος
        για την καρδιά σου.

     








Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΟΥ ΜΑΤΙ








       Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΟΥ ΜΑΤΙ 

                   Ο θάνατος
                               με κάρφωνε
                   με το μεγάλο του μάτι. 
                 
                   Εκεί που καθόμουνα

                   κοιτάζοντας

                   Το στρογγυλό φεγγάρι.











Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Ο ΤΡΕΛΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ





        Ο ΤΡΕΛΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ


     Η ίδια σκηνή
     επαναλαμβάνονταν συνέχεια.

     Ο τρελός ποιητής
     με τη μαύρη μπέρτα
     περνούσε το φλεγόμενο παραπόρτι
     του έρημου κήπου

     να συναντήσει
     την κόρη ποίημα
     με το κόκκινο φόρεμα
     που χάθηκε μια νύχτα
    
     χωρίς ποτέ να μάθει

     Πόσοι ουρανοί ποιήματα
     υπάρχουν
     στον πάνω κόσμο.









ΜΙΛΑ ΠΟΙΗΤΗ






             ΜΙΛΑ ΠΟΙΗΤΗ


     Ο ήλιος χαρωπός θα ξεχειλίσει
     το φεγγάρι θα λάμψει
     κι ο θάνατος θα κράξει.

     Πέταξε το φως
     στο μουσείο τ' ουρανού
     και μίλα ποιητή
   

     γι' αυτά που βλέπεις στο σκοτάδι.









ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ






   ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

  
      Ποτέ δεν είδα τους ανθρώπους
        να εκδικηθούν
      
        για το θάνατο
        ενός φύλλου το φθινόπωρο.








Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

ΟΙ ΠΑΡΕΙΣΑΚΤΟΙ





                                           ΟΙ   ΠΑΡΕΙΣΑΚΤΟΙ
                                     
                                         Παρείσακτοι                                                                                                             σκότωσαν τους ποιητές
                                         έκοψαν τις ρίζες
                                                          τ' ουράνιου τόξου
                                         κάρφωσαν μαύρα φεγγάρια
                                         στο δέντρο τ' ουρανού.

                                        Μουντά τύμπανα
                                        και μαύρα ποιήματα ηχούν τώρα
                                        και δίνουν το ρυθμό.

                                        Από πολύ καιρό
                                        οι άνθρωποι του σκοταδιού
                                        ετοίμαζαν τη δολοφονία
  
                                        στο ποίημα του μυαλού μας.


                                                                                                        

                                                                                           
 

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

ΕΠΙΖΗΤΟΥΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ








     ΕΠΙΖΗΤΟΥΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

            Επιζητούσε
           καθημερινά το ποίημα
           και πίστευε πως όταν θα πέθαινε

           χιλιάδες 'Αγγελοι

           με στεφάνια
           από χρυσούς
           ουράνιους στίχους
           θα περίμεναν
           να τον προειπαντήσουν

           όπως του άξιζε.









ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ






  
       ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ

    Σώπα μη μιλάς
    γέμισε η νύχτα μάτια.

    Τα μάτια γίνανε πουλιά
    και τα πουλιά γινήκαν λέξεις
   
    που πέφτουν πάνω στο χαρτί
    κι αποκοιμιούνται μια για πάντα.

    Ξέρουν από θάνατο
    δεν έχουν αυταπάτες.

      






Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

ΑΣΥΓΚΡΙΤΑ - του Ζήση Οικονόμου








                 ΑΣΥΓΚΡΙΤΑ

     Αισθήματα της σιωπής.
     Ούτε νερό στων χαλικιών τον κήπο
     ούτε αναζήτηση στο χιόνι και στην έρημο.
     Ασύγκριτα μη προτιμώντας μ’ ασύγκριτα
     όλα ελαφρά, φευγαλέα.

     Το δάσος τρέφει την ορμή
     της κάθε στιγμή νεότερης όρασης
     ανώνυμη ζωή
     στου απέραντου τοπίου την ανάσα.

     Λύκοι τα πλήθη
     παγιδευμένα από δυνάμεις της Γης
     αλληλοσπαράσσονται.
     Και δεν καταλήξαμε κάπου ασυνόρευτοι
     από θάρρος και δειλία απαλλαγμένοι.

 






ΑΝΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ






           ΑΝΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

            
           
    Γέμισε
              το σπίτι μας
              σιδερένια όνειρα.

              Τό σκοτάδι
              έβγαλε σιδερένια δόντια

              Κι αργά-αργά
              μας καταβροχθίζει.


                          
                                 ***           


              Στο πάνω κόσμο
              το βασίλειο
              των κοραλλένιων κήπων
              και των ουράνιων κρουνών
              λούζουν τα όνειρά τους
              οι Άγγελοι δελφίνια.








Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

ΚΑΤΑΛΑΒΕ







                          
ΚΑΤΑΛΑΒΕ

                  Κατάλαβε
               πως η ζωή του
               ήταν μαθηματικά υπολογισμένη

               Αφού ένα τίποτα
               μπόρεσε και τον σκότωσε.







                                                                                             

ΤΟ ΚΡΥΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ





                                  ΤΟ ΚΡΥΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ

                                          Το ήσυχο
                                       Κρύο πρόσωπο του φεγγαριού
                                       ένα φιλί μου ζήτησε

                                       Κι ακόμα περιμένει...

            

                                                                                                


                     

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΜΟΥ




      ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΜΟΥ

   Φθινοπωρινή βροχή
   χτυπά τις λέξεις μου
   γεμίζοντας τις τρύπες με φωνές και πουλιά.

   Ο χρόνος χορεύει απαλά
   με τη φωτιά στη σόμπα.
   Λίγο με νοιάζει
   αν η μέρα έρχεται ή φεύγει.
 
   Αυτή είναι η ώρα μου.

   Η μουσική δε μπορεί
   κι η λέξη είναι απρόθυμη
   να μ' ακολουθήσει.
  'Ετσι ζω μέσα μου αόρατος και μόνος.

   Σ' αυτή την σιωπή
   είναι ανώφελη
   ακόμη κι η φωνή της καμπάνας.

 






Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

ΟΤΑΝ...- του Μιχάλη Κατσαρού








  
                ΟΤΑΝ...
                               του Μιχάλη  Κατσαρού


Όταν ακούω να μιλάν για τον καιρό
όταν ακούω να μιλάνε για τον πόλεμο
όταν ακούω σήμερα το Αιγαίο να γίνεται ποίηση
να πλημμυρίζει τα σαλόνια
όταν ακούω να υποψιάζονται τις ιδέες μου
να τις ταχτοποιούν σε μια θυρίδα
όταν ακούω σένα να μιλάς εγώ πάντα σωπαίνω.


Όταν ακούω κάποτε στα βέβαια αυτιά μου
ήχους παράξενους ψίθυρους μακρινούς
όταν ακούω σάλπιγγες και θούρια
λόγους ατέλειωτους ύμνους και κρότους
όταν ακούω να μιλούν για την ελευθερία
για νόμους ευαγγέλια για μια ζωή με τάξη
όταν ακούω να γελούν
όταν ακούω πάλι να μιλούν εγώ πάντα σωπαίνω.


Μα κάποτε που η κρύα σιωπή θα περιβρέχει τη γη
κάποτε που θα στερέψουν οι άσημες φλυαρίες
κι όλοι τους θα προσμένουνε σίγουρα τη φωνή
θ' ανοίξω το στόμα μου
θα γεμίσουν οι κήποι με καταρράχτες
στις ίδιες βρώμικες αυλές τα οπλοστάσια
οι νέοι έξαλλοι θ' ακολουθούν με στίχους χωρίς ύμνους
ούτε υποταγή στην τρομερή εξουσία.
Πάλι σας δίνω όραμα.


 

                                                                                                                                        

               


ΜΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ







  ΜΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ

  Μη μου μιλάς για τους ποιητές
  μην τους πιστεύεις
  ακόμα και σε μένα που σας ιστορώ
  σ' αυτό το άγριο γαλάζιο τ' ουρανού
  μια παραφωνία του εαυτού μας είμαστε
 
  σα βόμβος εντόμων
  στο φθινοπωρινό αέρα.










ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ 1 και 2








      
        ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ  1

    Στο Γολγοθά της νύχτας
    τα λουλούδια έσφαξαν
                                    το φεγγάρι
    και το πέταξαν στον κήπο
                              με τα μαχαίρια.

   'Ενας εσταυρωμένος ποιητής
    κάθεται στο προσκέφαλό μου

    Κλαίει.



                    
        ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ  2

     Τα κλουβιά
     πέταξαν
     να βρουν άλλα πουλιά

     να τα ελευθερώσουν...









Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2013

ΑΚΑΡΙΑΙΑ


                                                          ΑΚΑΡΙΑΙΑ  
                                                                                                                  
                                                                              
                                                      Το σπίτι
         
                                                         θέλω


                                                      την πόλη
                                                      τη χώρα
                                                    τη θάλασσα
                                                        το ιερό

                                               με δέντρα από φως.




ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΣ









      ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΟΝΕΙΡΕΥΤΕΣ

   Με σκέψεις αλλόκοτες
   στο βασίλειο μιας άλλης νύχτας
   ενώ όλοι κοιμούνται
   εκτός απ' τους τελευταίους ονειρευτές.

   Να κινείσαι
   μέσα στο φως
   σε φωνές και χρώματα
   αδράχνοντας τις γραμμές του χρονοκόσμου

   Πέρα απ' τα σύνορα του ύπνου
   μες στην ανθοφορία των ονείρων
   ανάμεσα στη φρόνηση και την τρέλα

   Ψάχνοντας τον μέσα κόσμο του καθρέφτη
   σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων.

   Μα πρόσεχε
   να μη χαθείς
   εκεί που βηματίζεις.









Κυριακή 13 Οκτωβρίου 2013

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ








        ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

                       <<...είσαι η νέα Λάχεσις.Τηλεφωνείς
                       η θητεία μου στη γη να λήξει.'Εννοια σου
                       κιόλας πεθαίνω από ουρανική ασιτία.>>


                                           Οδυσσέας Ελύτης.
  




    Δέσποινα της σιωπής
    έσπασα το ελκυστικό μου κλουβί
    κι έτρεξα μες στην ευαίσθητη νύχτα
    σαν ένα άτι αστραπής.

    Μ' ένα τίποτα
    θα γεννηθεί αύριο το άπειρο
    κι εγώ θα τραγουδώ
    στο φως 
                     και τ' όνειρο.








ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΣΤ ' ΟΝΕΙΡΟ






  ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΣΤ ' ΟΝΕΙΡΟ


    'Αλλοι σε λένε διανοούμενο
     μα γω σε λέω κρατούμενο.

     Στη φυλακή
                        στο μαύρο φως
    
     στη φυλακή
                        στο μαύρο όνειρ
ο.