στη μνήμη της Μητέρας μου
'Ηδη
απ΄ της ζωής σου το ξύπνημα
συνειδητοποίησες πως ονειρεύεσαι
και πως τ' όνειρο δεν ήταν καν δικό σου.
'Οταν έφθασε η στιγμή να θυμηθείς
των βασάνων σου την αιωνιότητα
κι όσα σιωπηλά κι άδικα έχεις διατρέξει
στο παράπονο που είχες μέσα σου
έστω και μες στον αρχαίο βυθό
του ύπνου σου
και του ονείρου
που χάθηκες
'Ερχεται ο χορευτής
με τα σκονισμένα πόδια
εκείνος ο κυνηγημένος Θάνατος
και κυνηγός
και κλαίει μαζί σου.
