ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΑΡΟΥΖΟ
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΕΚΡΑΓΕΙ ΤΟ ΜΑΤΙ
Μια ανάσα
ένα δάκρυ
πάλι ένα βήμα στη φωτιά.
Συμβουλέψου τo αεράκι
της καρδιάς σου
τη γεωγραφία του ονείρου
μέχρι να εκραγεί το μάτι.
ΦΕΓΓΑΡΙΖΟΝΤΑΣ ΕΔΩ ΚΙ ΕΚΕΙ
Φεγγαρίζοντας
εδώ κι εκεί
μετράς τ' άσπρα σύννεφα
το θάμβος των ανθών
τόσο διάφανος
όσο το λαμπύρισμα της αστραπής
στο ζόφο της ημέρας.
ΣΟΥ ΔΟΘΗΚΕ ΕΝΑ ΦΘΑΡΜΕΝΟ ΜΑΥΡΟ ΦΩΣ
Σου δόθηκε
ένα φθαρμένο μαύρο φως
ένα ασυγχώρητο σπίτι
κι ένας ουρανός
που πάντα έπεφτε
στα μάτια σου.
ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΡΟΤΟ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ
Στον Κώστα Κρεμμύδα
Μέσα στον κρότο της αυγής
χάθηκε η φωνή σου.
Πέφτει στα μάτια σου βροχή το φως
και μες στις φούχτες σου ένα ποτάμι γεμάτο φύλλα.
Τα μελισσάκια παίζουνε
γύρω απ' την καρδιά σου.
'Εχεις θυμάρι στα μαλλιά
κεράσια σκουλαρίκια
κι έναν ήλιο οδηγό
που σε κρατάει απ' το χέρι.
ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ
Μέσα στους πολυσύχναστους δρόμους του κόσμου
πλανιέμαι.
Γλιστράω ανάμεσα σε διαβάτες βιαστικούς
περνώ στη νύχτα σαν όνειρο
το φεγγάρι φωτίζει
το ακαθόριστο σχήμα μου.
Θα πάω πάνω
όχι πια κάτω να περπατώ στη γη
θέλω να χάνομαι στο δρόμο τ' ουρανού.
ΒΡΕΧΕΙ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΠΟΥΘΕΝΑ
Βρέχει στον κήπο του πουθενά
κι ο ουρανός μια άλλη άβυσσος βαθύτερη.
Καθώς ταξιδεύω
στη βροχή
μ' ένα τίποτα
απ' το τίποτα
στο τίποτα
είμαι πραγματικός
όσο το κενό με σημαδεύει.
Ο κόσμος είναι αληθινός
σαν τ' όνειρο που κατοικώ.
Μόλις σταματήσω να σκέφτομαι
κήπος
βροχή
ουρανός
και κόσμος
Θα γίνουν ένα.
Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ
Πάντα σ' έναν ύπνο
ξεκινάει για μένα μια καινούργια μέρα
έπειτα μια σταγόνα πραγματικότητας
ένα δάκρυ
πέφτει πάνω στη λευκή ψυχούλα μου
σαν το λάδι στη φωτιά
και με μιας εξουθενώνομαι
καταρρέω
αναγκάζομαι να σταματήσω τα πάντα
ν' αφήσω το κάθε τι μετέωρο
να ξαναγυρίσω πάλι στον ύπνο.
Ο άγγελός μου είχε δίκιο
μεγάλωσα καθώς ήρθα στη ζωή
για να κοιμηθώ.
Η ποίησή μου ήταν κομμάτι αυτού του ύπνου.
ΠΑΙΔΙ ΛΕΕΙ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ
Στον Λάμπρο Σπυριούνη
Στη Σαντορίνη
παιδί λέει στον ήλιο
παιδί να γίνει.
ΑΝ ΣΟΥ ΔΩΣΩ
Αν σου δώσω
ένα λεμόνι ήλιο
θα μου χαρίσεις
ένα γέλιο καλοκαίρι;
ΠΡΩΙΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Η μέρα έρπει απαλά
σαν φωτεινό φίδι.
Ο ουρανός ένα κάνιστρο λουλουδιών
με σύννεφα χρώματα και φωτιές.
Πέτρινο φρούτο το πρωί
από κεχριμπάρι κι αχάτι
φρούτο που άνοιξε
από ματιά αγάπης.
Και συ
με τη φορεσιά της πυρκαγιάς
στιγμή αιωρούμενη στο μέσον τ΄ουρανού
Είσαι σαν το λευκό κλαδάκι
που φώτισε για μια στιγμή η αστραπή.
