ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΓΚΟΥΛΟΣ

                                              

         
                  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΓΚΟΥΛΟΣ


               Ως εδώ έφθασε η ζωή σου
               ως εδώ κι ο θάνατός σου
               μα αν πλησιάσεις τ' ανώφλι τ' ουρανού
               με κλαδί βασιλικού
               και μ' ένα ματσάκι δυόσμου
               οι σκιές που θε να'ρθουν
               στο συναπάντημά σου
               τραγούδια θα σου πουν της μνήμης
               τραγούδια της φωτιάς.
               Kι αν σφάξεις το κόκκορα του χρόνου
               μπορείς ακόμα να θυμηθείς
               τι είχες και τι έχασες
               τι δε θα επιστρέψει
               και θα ξεχάσεις
               αυτά που τώρα δε ξεχνάς
               που δε θα λησμονούσες
               όλες τις πόρτες τις κλειστές
               κι άλλες που δεν ανοίξαν
               κι αφού ανηφορίσεις
               τα σκαλοπάτια του κενού
               και δε καθίσεις πάλι
               στου ήλιου το κατώφλι
               αφού αγγίξεις για τελευταία φορά
               το τείχος της ζωής και του θανάτου
                       θε να περάσεις της σκιάς το φως         
             στο φως τ' αληθινό
             
                Και τότε θάρθει γλυκά το όλο
               να πιεις από το χέρι του τ' αθάνατο νερό

                να πιεις το φως του απείρου.