ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Η ΣΚΟΝΗ - Στον Νίκο Γκάτσο

    NΑ ΦΥΓΕΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Η ΣΚΟΝΗ

                                                                   στον Νίκο Γκάτσο

  
        Σαν την πρώτη μέρα του κόσμου
        κι όλα σωπαίνουν.
        Σχίζει το βράχο η φωνή σου
        βαθαίνει η γλύκα στην καρδιά.
        Μαύρο κοράκι στο νερό
        κλαδί ανθεί πιο πέρα.
     
       'Ο,τι έχει μείνει στον ουρανό
        τα πήρε τ' όνειρο της μέρας.
        Πυράκανθοι στα χέρια σου
        ανάβουν μικρές φωτίτσες
        κι απ΄την κραυγή του γερακιού
        ανάβει αστροπελέκι.

        Εκεί που τα δέντρα χάνονται
        φυτρώνει θυμάρι κι άγρια μέντα
        κι ένα τραγούδι από φως
        στα μάτια σου ξυπνάει.

        Η μέρα σε γέμισε φιλιά
        σε γέμισε λουλούδια
        κι έφερε δάκρυα χαράς
        να φύγει του κόσμου η σκόνη.
 



                              Φθινόπωρο  2013