ΠΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΝΥΧΤΑ

     ΠΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΝΥΧΤΑ


       Το απόγευμα είναι κιόλας στον αέρα
       Νιώθω παράξενα γαλήνιος εδώ
       χωμένος στη χοάνη του χρόνου
       σ'  αυτήν την αργή περιστροφή του ήλιου
       γύρω απ'  τον εαυτό μου
       παγιδευμένος στην πληρότητα της ώρας
       με μάτια σαστισμένα
       να χάνονται σε στρώματα γαλάζιου ουρανού
       στο πράσινο που στάζει σιωπή
       ανάμεσα στις σεμνές σκιές των βράχων
       και τις στερνές ανταύγειες της μέρας
       στα χόρτα που φιλούν το τελευταίο φως
       και στο παράξενο ψιθύρισμα των άστρων που σιμώνουν.

      'Ερημος είμαι πια
       χαμένος σ'  αυτήν την αβάσταχτη γλύκα
       σ'  αυτήν την αβάσταχτη σιωπή.

       Γυρνώ γεμάτος φως στο σπίτι
       και βρίσκω το σκοτάδι
       πάλι να χαμογελά.

       Πόσο γρήγορα
                                        έρχεται 
                                                          η νύχτα.