Τώρα που το δέντρο
τολμάει να βγάλει κραυγή
Τώρα που οι λέξεις μου αποσύρονται
πάνω μου καθισε ένα όνειρο.
Στον ουρανό σύννεφο κρεμασμένο
χαμογελά
στο πετρωμένο κατώφλι
ηλεκτρισμένων αστεριών
όπου λικνίζεται το αδύνατον
Κι εγώ ξενυχτώ μόνος σ' αυτήν
την έρημο της πέτρας
κάτω απ' τα σιωπηλά φύλλα του φωτός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου