Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014

ΑΥΤΗ Η ΜΕΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΟΥ






















        
       ΑΥΤΗ Η ΜΕΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΝΤΟΥ
        

    Καθώς το χάραμα εμφανίστηκε σαν κεραυνός
    η σιωπή κούρνιασε στην πέτρα.

    Αράζω κι ανοίγω την ψυχή μου
    κι αυτή καλπάζει σαν άγριο άλογο.

    Μικρά στίγματα φωτός
    διάσπαρτα παντού.

    Φτιαγμένος από έρωτα και σκόνη
    εκπέμπω παντού μια λάμψη κατάφασης.

    Χοροπηδώντας διέσχισα τη λήθη.
    Ένας ουρανός γεμάτος πουλιά με ταξιδεύει
    κι οι δρόμοι καταλήγουν σ’ ένα ποτάμι φωτός.

    Ξαφνικά η γάτα μου γουργουρίζει όλο ευχαρίστηση
    κι η εικόνα προσπαθεί να βρεθεί σε κατάσταση ισορροπίας.

    Τι ικανοποίηση να διασχίζεις αργόσχολα
    το άπειρο
    περιμένοντας κάθε φορά
    όλο και κάτι καινούργιο να δεις.







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου