ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΤΟΥ ΚΑΝΕΝΟΣ Τ ' ΟΝΕΙΡΟ
Κάτω απ' το χρόνο τον σκληρό
και τις κραυγές της νύχτας
πρέπει να βρεις κάτι ν' αντέξεις
μακριά από τρομακτικούς θεούς
κι ανθρώπους.
Κάτι που ν' αντιστέκεται στην κακοκαιρία
του κόσμου
πριν μας σκεπάσει η ομίχλη της ανυπαρξίας
έτοιμοι πάντα να δραπετεύσουμε
σε κάθε ευκαιρία
πριν χαθούμε σαν άχρωμα χαλίκια
σαν μιαν ανάμνηση πικρή
σε μια σιωπή χωρίς σιωπή
σε μια φευγαλέα πνοή
σαν μιαν ανάσα τελευταία.
Κι όμως το κενό σου μιλάει
με φωνή απείρου
μπορεί να κάνεις το ακίνητο άλμα
στο πουθενά που είναι όλα
έτσι να μην είσαι του κανενός τ ' όνειρο
παρά μόνο το δικό σου
σαν μια ερημωμένη αγάπη
σαν ένα σπασμένο κοχύλι
σαν ένας βράχος γυμνός
ή σαν ένας φωτεινός ίσκιος
κάτι που ν' αντέχει ακόμη και στο θάνατο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου