ΠΟΙΗΜΑ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ
Ποίημα γραμμένο πάνω στην πέτρα
με της σιωπής το χέρι
γιατί η ψυχή σου
πρέπει να υπομένει το άγνωστο
όπως ο ποιητής το ποίημα.
Ανασαίνεις κι ανατριχιάζει η σκιά
γυρίζεις
και γυρίζει τ' όνειρο
και μια μεγάλη γλύκα
σε πλημμυρίζει μέσα στην καρδιά
και σκάει ανεξίτηλο το γέλιο σου
σε μια γη που την τραγούδησες.
Γιατί από κει μπήκε η ζωή στον κόσμο
κι ο κόσμος σου μπήκε στη ζωή
μ' άλλες αγνές ψυχές
έτοιμες να ξαναγεννηθούν
όπως οι νύμφες πεταλούδες
που εγκαταλείπουν το κουκούλι τους
λευτερωμένος απ' τη φυλακή της ανάγκης
σαν 'Αγιο φως και σαν ουράνια δίνη
που διακλαδίζεται σαν κληματαριά
σ' άστρα και γαλαξίες
χωρίς αρχή και τέλος.
Κι άσε το χρόνο να γαβγίζει
και το θάνατο να ογκανίζει
αφού θα βρίσκεσαι πια
στο κέντρο της ζωής
στο κέντρο της αλήθειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου