Τρίτη 6 Αυγούστου 2019

ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ


 ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ

 Πέφτοντας μέσα στον χρόνο
 κοντά στον κόσμο που κοιμάται
 κάτω απ' την αιωνιότητα του κενού
 στην αιωνιότητα του άδειου
 κλείνω τα μάτια
 ακινητοποιώντας τις ώρες
 παύοντας να ρωτώ τον ουρανό
"η αλήθεια του κόσμου βρίσκεται στον κόσμο"
 και τα πάντα στηρίζονται στο τίποτα
 άσε το τίποτα ν' ανθίσει
 με μάτια κλειστά όλα είναι ορατά
 πάρε τον γαλάζιο ουρανό απ' την καρδιά σου
 κι έλα πιο κοντά και άκου
 το άπειρο φως που κάποτε
 κρατήσαμε για λίγο
 μπορεί να χωρέσει και πάλι
 στη νέα σου μέρα. 





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου