Η ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΝΟ
Οι άνθρωποι από μακριά γίνανε σύννεφα
τα βήματά μου αντηχούν σ' αυτόν τον ουρανό.
Ξετυλίγω έναν-έναν
τους επιδέσμους της νύχτας.
Η μόνη αλήθεια εδώ
είναι η πέτρα πάνω στην πέτρα
πέτρες πάνω στον αέρα
ένα φεγγάρι που τραγουδεί
το απόλυτο που βλεφαρίζει
κι η φωτιά της ψυχής μου
που καίει
το κενό αυτού του κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου