ΜΟΝΟΣ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ

 ΜΟΝΟΣ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ

 Μόνος
 στη νύχτα
 μ' ένα στάχυ για προσκέφαλο
 κι ένα αστέρι να κοιμηθώ.

ΔΙΑΦΑΝΟΣ

 ΔΙΑΦΑΝΟΣ

 Το πρώτο φως πετάει
 σαν πρω'ι'νό μελίσσι.

 Πριν οι στιγμές σου
 πέσουν σε λάθος χρόνο

 Τώρα που η αυγή κι ο ήλιος
 βάζουν φωτιά στον ουρανό 

 Προχωρείς
 με βήματα μεγάλα 

 διάφανος
                                  
 γαλάζιος

 Κι η μέρα σου λιγοθυμάει
 απ' το φως.
 


                     

ΠΕΤΡΑ ΚΑΙ ΗΛΙΟΣ

 ΠΕΤΡΑ ΚΑΙ ΗΛΙΟΣ    
                                                                         
 Πέτρα και ήλιος                                                                          
 ένας ήλιος
 ακίνητος στην άβυσσο.

 Στοιβάζω το χρόνο
 σε μια στιγμή.

 Ας με καρφώσουν
 ας με σκεπάσουν
 με φως
 να κοιμηθώ.


   

Η ΠΕΤΡΑ ΕΙΝ' Ο ΔΡΟΜΟΣ

 Η ΠΕΤΡΑ ΕΙΝ' Ο ΔΡΟΜΟΣ                                                                                 

 Εμπιστεύομαι την πέτρα
 ψάχνω τις ρωγμές της
 την τρυπώ με την βελόνα
 των ματιών μου
 της περνώ μια κόκκινη κλωστή
 που κρέμονται  ο ήλιος και τα όνειρα.

 Η πέτρα πέφτει
 στον ουρανό και στα κύματα
 φωτίζει τις ερημιές
 τις νύχτες.
 Γλιστρά στίς τροχιές των άστρων
 και των εποχών
 οδηγεί αυτόν που δε ξέρει να περπατήσει.
 Είναι ο άρτος που επιστρέφει στον σπόρο του.

 Η πέτρα
 ειν' ένα πουλί
 που φλέγεται
 στα χέρια του ποιητή.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ

 ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
       
 Είχε έρθει
 με τα πόδια σχισμένα από τ' άστρα
 τυλιγμένος με τα κουρέλια του φωτός.

 Είχε έρθει
 σαν λευκή φωτιά
 που ζεσταίνει τα πάντα.

 Είχε έρθει
 μεταμορφωμένος σε ουρανό
 να φυτέψει στα μάτια μας τον ήλιο.