ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΚΩΣΤΑ ΚΡΕΜΜΥΔΑ

ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΚΩΣΤΑ ΚΡΕΜΜΥΔΑ

Βαθύ φως εκτυφλωτικό
στον υπολογιστή της μοναξιάς σου επάνω
όπου ο άγριος λόγος σου βογκάει
και το σώμα πάλλεται και δραπετεύει

Να διαρκείς
Να παραμένεις στο άπειρο της στιγμής
καρφωμένος στην αθωότητα της ματιάς σου

Τώρα που ο πλανήτης τρώει τα παιδιά του
και η αύρα της μέρας αναστενάζει
ν' απομακρύνεσαι παλλόμενος
αίμα αιώνιο , αναβλύζων φως
με την βάρκα της καρδιάς και του ονείρου
με μάτια γερακιού
στον ατέλειωτο ουρανό
όπου η φωνή σου αφήνει κρύσταλλα στον ήλιο
και μια αρχαία χαρά στο γαλήνιο μέτωπο αστράφτει

εσύ με τη ψυχή σου γελώντας
ξέχασε τον μάταιο κόσμο
αφού το άπειρο δεν σε βαραίνει

ποιητή Κώστα Κρεμμύδα.