ΤΟΣΟ ΑΡΧΑΙΑ ΟΣΟ ΚΙ Η ΖΩΗ
Αχ κορίτσι
σμιλεμένο στο μάρμαρο
στην τρυφερή μοναξιά
του στήθους σου
με την επιθυμία της φωτιάς
υποκλίνεται ο χρόνος.
'Αρχαία σκουριά
στο μακρινό σου βλέμμα.
'Ηρθες απ' την αιώνια θάλασσα
το λίκνο του έρωτα
καβάλα στη ράχη των δελφινιών
με τα τραγούδια τ' ουράνιου τόξου
θρεμμένη απ' τον ήλιο και την άμμο.
Τόσο αρχαία
όσο κι η ζωή
κι όμως τόσο νέα
όσο ένα μικρό βότσαλο
στην άκρη του κύματος.
Αγγίζω την παγωμένη σάρκα
και φιλώ την πληγή στο στόμα σου
που μοιάζει να με δαγκώνει
ή θέλεις κάτι να μου πεις
και δεν το καταφέρνεις ;...
1992
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου