Η ΕΞΟΔΟΣ

          
               
                      Η ΕΞΟΔΟΣ

                                                          
'Ηρθε ο καιρός του μεγάλου ταξιδιού
 Της ηλιοφώτιστης πορείας
 Μακριά απ΄ τ' ανθρώπινα φαντάσματα
 του νεκρού βασιλείου
 Τις σκοτεινές πολιτείες της παραφροσύνης
 Τους τυφλούς άρχοντες των Εθνών
 Τους ''καθ' υπόδειξιν'' πολιτισμούς
 από αόρατους συμβουλάτορες
 Τις απαγορευμένες πόρτες του μυαλού
 Τα κλειδωμένα όνειρα
 Να βρω τα κρυφά μονοπάτια στ' αρχαία δάση.

 Φλεγόμενα οδοφράγματα
 κι αίμα στις λεωφόρους της θλίψης
 Τά όνειρα πνίγονται
 σε ψυχρούς τηλεοπτικούς βυθούς
 Ο ήλιος στον τενεκέ των σκουπιδιών
 κι οι νέοι βάρβαροι στα πάρκα
 και στις τρώγλες σάπιων πόλεων
 Καινούργιο παιχνίδι θανάτου σκηνοθετήθηκε
 Το ξεκολημένο μάτι της Πυραμίδας μας παρακολουθεί. 

 H νύχτα μας εξαντλεί
 η προφύλαξη έγινε απαραίτητη
'Εξω παραμονεύουν οι κυνηγοί
 με τα χιλιάδες μάτια
 που ψάχνουν το μυαλό μας
 Μας απορροφούν ψηλά απ' τα παρατηρητήρια
 συνδεδεμένα με το βαθύ μας ύπνο.

 Είμαστε χρησιμοποιήσιμοι
 Κάποιοι μας αγόρασαν
 πληρώνοντας τους πρωτόγονους Ιδιοκτήτες μας
 με τα ''μπροστοκρίαρα'' μιας λατρείας
 ή ενός Μυστικού Τάγματος.

 Οι ''Κύριοι''
 με το ψυχρό φωτεινό βλέμμα
 κατοικούν στο μυαλό μας
 και μας κατευθύνουν σαν μαριονέτες
 σε μια πέτρινη νύχτα.

 Ο σκοτεινός κλοιός της κόλασης
 κρέμεται πάνω απ' το κουλουριασμένο πλήθος
 Ηχητικά κύματα σπάνε στο πρόσωπό μου
 Δε μπορώ να κλειστώ στο δωμάτιο
 Οι ''αόρατοι'' θόρυβοι θα με σκοτώσουν.

 Φιλόσοφοι χάνονται σε βαριές περγαμηνές
 λεηλατώντας τα σημάδια που νομίζουν ότι ξέρουν
 Γυμνές γυναίκες παίρνουν το μπάνιο τους
 στις αρωματισμένες δεξαμενές των λουτρών
 Κάτω από προστατευτικές τέντες
 Κόσμος στριμώχνεται ν' ακούσει την ορχήστρα
 Χορός, όργια , συνουσίες
 χωρίς να κοιτάζονται στα μάτια
 Τα όνειρα βαλσαμωμένα σε κέρινα μουσεία
 Κι εμείς να θρηνούμε το θάνατο της Αθωότητας
 Του 'Ερωτα και της Σοφίας.


 Δεν αντέχω τις κλειστές πόρτες
 Τα τραγούδια των πλανόδιων μουσικών γίνανε θρήνοι
 Εδώ σκοτώνουν τους ταξιδιώτες
 και τα χλωμά κορίτσια χορεύουν στεφανωμένα
 με φλογισμένα σύννεφα
 Θύματα υποβολών
 δεν είδαμε ποτέ την αλήθεια που μας αποκαλύφτηκε
 '' Ηρθα να πολεμήσω τον άρχοντα του Κόσμου τούτου''...
 Ακούγονται τα βήματα των υπόγειων αδελφών μας
 Κανείς ποτέ δε μπόρεσε ν' αναγνωρίσει αυτούς 
 τους ταξιδιώτες.

 Επόπτες κρατούν στα χέρια τους τα σκοτάδια
 Μαύρα φορτηγά περνούν όλη τη νύχτα
 Κάποιοι παραμονεύουν στις πόρτες
 Οι παρείσακτοι με τα οπλισμένα χέρια
 έχουν μάτια δολοφόνων
 ''δε διαλύονται με αυταπάτες και ψυχοσάββατα''...
 Μας προετοίμασαν πολύ νωρίς
 γι' αυτή τη ψεύτικη ζωή.

 Οι πόλεις πεθαίνουν
 Κάτω απ' τα μαχαιρωμένα αστέρια
 κι οι πέτρινες γυναίκες
 κυοφορούν τους νέους νεκρούς.

 Σπάστε τον απατηλό καθρέφτη
 τ' ουρανού και της γης
 Δεν αντέχω τη νυχτερινή
 περιπολία των πλανητών
 Θα πω ένα τραγούδι
 Για τον Κόσμο που δε γεννήθηκε ακόμα.

 Η Μεγάλη 'Εξοδος
 Να δρασκελίσω το βαθύ ύπνο
 Ν' αδράξω στα χέρια μου τις εποχές
 και στολισμένος με το χρυσάφι του ήλιου
 με χάντρες στο λαιμό και σκουλαρίκι
 Καβαλάρης του μεσονυχτίου
 Να ταξιδεύω με τον άνεμο
 Ψάχνοντας για τη Λευκή Πριγκίπισσα
 που θα μ' Ελευθερώσει.

 Ανδαλουσιάνος χορευτής
 με αυλούς και κιθάρες
 τυλιγμένος με τη θερμή υπόσχεση της νύχτας
 ακουμπώντας στο βελούδινο όνειρο
 Εγώ ο εραστής των άστρων
 Θα μεθύσω με μυστικό κρασί.

 Ξυπόλητος στις βαθύσκιωτες κοιλάδες
 νιώθω το σφυγμό της μητέρας γης
 ακούω τα τύμπανα στ' αρχαία δάση
 Κι ακολουθώ τά κρυφά μονοπάτια.

 Τα χέρια μου συνιάλα με μυστικό αλφάβητο
 Ανάβω στην έρημο φωτιές
 Καθρεφτίζομαι στο ουράνιο ποτάμι
      Τώρα θα μπω στ' όνειρο.

                     
                             
                                             Απ' το βιβλίο μου ''ΕΞΟΔΟΣ''  1985