Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΓΙΝΕ ΠΑΛΙ ΚΟΣΜΟΣ
Την ώρα του έρωτα
και των γαλάζιων σιωπών
σαν εύθραυστα πουλιά στα χέρια τ ' ουρανού
ενώ τα μάτια μας
σήκωναν έναν άνεμο πλημμυρισμένο δάκρυα
μεσ ' από φωτεινές ανάσες
κι αναστεναγμούς
έσπασε το αμύγδαλο της ζωής μου
κι ο κόσμος μ ' ένα σου φιλί
έγινε πάλι Κόσμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου