ΕΝΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ ΚΕΝΟ

  ΕΝΑ  ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ  ΚΕΝΟ


Περπατώ δίχως να προχωρώ
σ' αυτό το ατέλειωτο κενό.
Με κυκλώνουν άρρωστα λόγια.

Σώνεται η ψυχή.
Ο αέρας στριφογυρνά μες στ' άδειο μου κρανίο.
Βρίσκομαι σ' έναν κόσμο
εγκαταλειμμένο απ' τη χάρη.
Γυροφέρνω μέσα στον εαυτό μου.
Συναντώ άγνωστα πρόσωπα
και μένα τον ίδιο δε με συναντώ.
H ιστορία αυτή δεν είναι  δική μας
κάποιοι  άλλοι ζουν τη ζωή μας. 

'Ολοι παίζουμε σ' ένα παιχνίδι
που κανείς δεν κερδίζει.
'Ολοι αγνοούν τους κανονισμούς
κι οι κανονισμοί μας αγνοούν.
'Ολα γίνονται ερήμην μας.

Η ιστορία ένας σκουπιδότοπος
και σπασμένα ουράνια τόξα.
Κανείς δεν ακούει τον πρώτο λόγο
κανείς δε θ' ακούσει τον στερνό.

Παντού νυχτώνει
ένας αγέρας άγριος χτυπάει την πόρτα
φοβάται κανείς
ακόμη και να κλείσει τα μάτια.