ΜΕΧΡΙ Ν' ΑΝΑΚΑΛΥΨΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ
Ο άνεμος μόλις ξυπνά
ανακινεί τα πρωινά φύλλα του φωτός.
'Ησυχα το σύννεφο έριξε τη σκιά του
πάνω στο χρόνο των πραγμάτων.
Μια αχτίδα ήλιου
χαράζει σιγά το δρόμο της
στα σύνορα της μνήμης.
Μέσα στη σκοτεινή γραμμή του τίποτα
χρειαζόμαστε ολόκληρη την πραγματικότητα
για να γίνει πράξη η εικόνα.
Κι όμως αδιαφορώ.
Μέχρι ν' ανακαλύψω τον εαυτό μου
δεν βρίσκομαι πια πουθενά
μόνο σαν αστραπή σε κάποιο όνειρο
που θέλω για πάντα να κρατήσει.
Και κάθε φορά θα βρίσκομαι στο ιδιο ονειρο
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ αυτό που εχτισα με τα νύχια με τα δόντια με τις βιολέτες
και τους ήλιους της ψυχής μου .... Πόσο τρυφερή κι αληθινή ποίηση
Καλό μεσημερι Σταυρο κι όμορφη συνεχεια στη μέρα σου !!!!!!!
Σ' ευχαριστώ πολύ Λένα!!!Πάντα τρυφερή η ψυχή σου και μέσα στην
Διαγραφήομορφιά!!!Να έχεις ένα υπέροχο απόγευμα Κυριακής!!!
Σ' ευχαριστώ και πάλι για τα όμορφα λόγια σου!!!