ΜΕΝΩ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΟΥ

                     ΜΕΝΩ ΕΔΩ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΟΥ           


           Η μέρα ξεκολλάει τη νύχτα
           τη γκρεμίζει.
           Ο πετεινός ξυπνάει και ρωτάει την ώρα.
           Ο ήλιος ρωτάει για μένα  
           αν τον καταλαβαίνω
           όπως τον κεραυνό το δάσος.
           Μπαίνει στα μάτια μου
           βγαίνει απ΄ το βλέμμα μου
           στο αίμα μου κοιμάται
           ξυπνά μες στη φωνή μου.

           Τίποτα δε σαλεύει
           ίσως είναι το καλοκαίρι που ξεχείλισε μέσα μου. 

           Τίποτα δε χάνεται
           και παρ' όλα αυτά
           η ώρα μικραίνει.

           Εγώ πιο μόνος
           καρφωμένος στο κέντρο του παντός
           μένω εδώ
           στην αρχή μου.

           Αν είναι η αρχή μου
           αυτή η αρχή
           που ξεκινά μαζί μου
           μ' αυτήν αρχίζω
           σ' αυτήν διαιωνίζομαι.

           Ο χρόνος στ' άδεια του χέρια με κρατάει.