MATRIX

                          ΜΑΤRΙΧ


                 Παράφορε ήλιε
                 μιας εξέχουσας αγριότητας

                 κάψε με

                 και σεις λησμονημένα κρινάκια
                 μιας άλλης καθαρότητας

                 στολίστε με

                -καθώς γερνάω βρεφικά
                 σ' αυτήν την αθλιότητα του είναι
                 με όνειρα σκύλου-

                 ανεβαίνω δροσερά γαλήνιος
                 τις σκάλες των ματιών
                 ν' αγκαλιάσω ολάκερη τη θλίψη
                 για μιαν Ανάσταση

                 σ' αυτήν τη μέδουσα γεννήτρια του κόσμου μας
                 που γυρνάει αργά γύρω απ΄ τον εαυτό της
                 -ηλεκτρικός ουροβόρος όφις-
                 ρουφώντας ψυχές πληγές και σώματα
                 εμφιαλώνοντας νέες ζωές γέρικες
                 σ'  αυτό το εργοστάσιο του θανάτου.