ΕΧΕΙ ΚΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝIΚΟ ΤΟΥ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ

       


        ΕΧΕΙ ΚΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ


                        Δεν κρατάει λουλούδια το άπατο της μνήμης
                     ούτε η ζωή σου είναι ζεστή και ανθοφόρα.

                     Ο άνεμος γυρίζει σα μαχαίρι στα βάθη της καρδιάς
                     κι ο ήλιος  λιώνει τα κέρινα φτερά σου.

                     Λάμπει ο 'Αδης σα λεπίδα ξυραφιού
                     και καταργεί της σωτηρίας το χέρι .

                     Το πρόβλημα είναι τι κάνουμε με τις σκιές
                     στο τρομερό κι αόρατο του ψεύτη χρόνου
                     όταν τα σεντόνια της νύχτας ερωτεύονται τα σώματα
                     και μας σκεπάζουν εφιάλτες.

                     Το σκοτάδι καραδοκεί
                     και το κερί μας ανήμπορο να μας φωτίσει.

                     Ποιός οδηγεί τη λευκή πεταλούδα
                     στο σπίτι του θανάτου ;

                     Ποιός όπλισε τους αετούς της νύχτας ;
                     Ποιός ύψωσε κατάσαρκα τα τείχη ;

                     Καίγομαι στην εξουσία των αριθμών
                     κι η γλώσσα είναι ιός απ' το διάστημα.
                    'Ετσι μας σπρώχνουν οι ψυχές στο κενό των αστεριών
                     μόνος σου να ζεις
                     και μόνος να πεθαίνεις.

                     Κλείνουν οι δρόμοι
                     και βομβίζει η μέρα πέτρες του ήλιου.
               
                     Η νύχτα παγώνει στους κροτάφους
                     κι όλα ρυθμίζονται στο μαύρο.

                     Εχει κι ο θάνατος
                     τον ηλεκτρονικό του υπολογιστή.