ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ
Πέφτοντας μέσα στον χρόνο
κοντά στον κόσμο που κοιμάται
κάτω απ' την αιωνιότητα του κενού
στην αιωνιότητα του άδειου
κλείνω τα μάτια
ακινητοποιώντας τις ώρες
παύοντας να ρωτώ τον ουρανό
"η αλήθεια του κόσμου βρίσκεται στον κόσμο"
και τα πάντα στηρίζονται στο τίποτα
άσε το τίποτα ν' ανθίσει
με μάτια κλειστά όλα είναι ορατά
πάρε τον γαλάζιο ουρανό απ' την καρδιά σου
κι έλα πιο κοντά και άκου
το άπειρο φως που κάποτε
κρατήσαμε για λίγο
μπορεί να χωρέσει και πάλι
στη νέα σου μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου