ΕΛΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΡΕΞΕ

                   ΕΛΑ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΡΕΞΕ
 

                'Ελα
                     γρήγορα
                                  τρέξε

                 πιο σβέλτα απ' τις σκέψεις σου
                 στην καρδιά του καθαρού ήλιου
                 για να ξανάβρεις την κερδισμένη μέρα.

Ο ΖΗΣΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ

ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ

 

ΒΡΕΣ ΕΝΑ ΔΡΟΜΟ

                           ΒΡΕΣ ΕΝΑ ΔΡΟΜΟ


                    Βρες ένα δρόμο
                  να μη θυμάται ονόματα
                  ψυχή μου ασώματη
                  ένα καταφύγιο
                  να μην σαπίσει το μέλλον
                  μες στα μάτια σου 
                 -εδώ είναι το φως, εδώ και η απώλεια-  
                  να φύγει ο φρέσκος θάνατος
                  από πάνω σου.
                 
                  'Ετσι που κανείς να μη σε ξέρει
                   Κανένας να μην σε είδε
                   σαν να υπάρχεις
                   ή να μην υπάρχεις
                 
                   Κι η νύχτα
                   θα περάσει.
                


 
                
       

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ - του CZESLAW MILOSZ

 

                       CZESLAW  MILOSZ

ΜΕΣ' ΑΠ' ΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ-ΑΧΛΗ ΑΠΑΛΟΤΗΤΑΣ** του Ζήση Οικονόμου

 

  

                                                                   Ζήσης  Οικονόμου

 

ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ ΓΥΝΑΙΚΑ

                          
                           ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ ΓΥΝΑΙΚΑ


                          Γύριζες
                                 γυναίκα     

                     στην άμμο του κόσμου
                     με τα χρυσά στολίδια του μεγάλου ήλιου τ' απείρου

                     Κι ίσα που πρόλαβα
                     ν' ακουμπήσω τα χείλη μου
                     στους διάφανους μηρούς σου
                     ενώ τα μάτια σου

                     άνοιγαν
          
                             σα μια τεράστια
               
                                        ανθοδέσμη πυροτεχνημάτων.
           

ΠΑΤΜΟΣ-Μαρία Νεφέλη *** του Οδυσσέα Ελύτη

 

                                                                      

       
          Από το ποιητικό βιβλίο ''  ΜΑΡΙΑ  ΝΕΦΕΛΗ  '' του Οδυσσέα Ελύτη






                                                                     

ΓΙΑΤΙ ..; _ Γ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ Μ. ΚΑΤΣΑΡΟΣ

ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ

                                          ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ

    
                        'Ενα παράθυρο ανοιχτό στο δωμάτιο
                        μια νέα μέρα με προσκαλεί.
                        Το φως περνάει ήρεμο καθάριο.
                        Ανοιξιάτικο φως
                        γλυκό στα μάτια
                        λίγο πικρό στην καρδιά
                        σαν κρασί άγουρο.

                        Δε ξέρω να κάνω τίποτα καλύτερο στη ζωή μου
                        παρά να ρίχνω αυτό το βλέμμα που πάει στ'άπειρο.
             
                        Υπάρχει μια ομορφιά που την αγγίζεις μόνο εδώ
                        σ'αυτόν τον κενό χρόνο
                        σ'αυτόν τον άσπιλο ουρανό.

                        'Ενα δέντρο ακουμπάει στο παράθυρό μου
                        ανεβαίνει επίμονα στο φως.
                        'Ενα δέντρο μας χρειάζεται για να μάθουμε
                        όλα τα πράγματα.
                        'Ενα δέντρο φτάνει για να δούμε.      

                        Εκείνο που μας φωτίζει
                        δεν είναι κάτι που μπορούμε να κρατήσουμε.
                        Αυτό που κρατάμε χάνεται.
                        Δε μπορούμε να κρατήσουμε τίποτα περισσότερο
                        στη ζωή                      
                        ούτε μια φούχτα καθαρό νερό.
                        Κατέχουμε μόνο αυτό που μας ξεφεύγει.
                       'Ενα δέντρο στον ήλιο
                        ένα πρόσωπο στη σιωπή
                        μια αναμονή
                        ένα φως στα μάτια σου
                        ή κι ακόμη μια ορισμένη ώρα της μέρας.

                       'Οσα ερωτεύεσαι χωρίς λόγο
                        χωρίς ανάγκη
                        μπορούν να συμβούν
                        σε οποιοδήποτε κομματάκι της ψυχής του κόσμου.

                       'Ολα μια σιωπηλή αγάπη ακίνητη
                        ένας ψίθυρος απ' τ'απέραντο κενό.

                        Και λάμπουν τα πάντα όπως την πρώτη φορά
                        που τα διαλέξαμε.
                        Μπορεί όμως και  να τα εγκαταλείψουμε όλα
                        εκτός απ' αυτήν  τη στιγμή που ποτέ δε θα σβήσει.

                        Είναι το αίνιγμα του τίποτα
                        που όμως είναι τα πάντα.

Μ. ΣΑΒΒΑΤΟ ,25 β - ΚΥΡΙΑΚΗ ( ΠΑΣΧΑ ), 26 - του Οδυσσέα Ελύτη

 

 Από το '' Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου '' του Οδυσσέα  Ελύτη

ΚΑΠΟΤΕ

                     ΚΑΠΟΤΕ


         Κάποτε
         στο μέτωπό μας
         άραζαν
         τα μαγικά καράβια των ονείρων.
         Στα μάτια μας
         παίζαν κρυφτό τ' αστέρια.

         Τώρα απ' τα μάτια μας
         ξεχύνονται  λεπίδες πορφυρές
         και στο παγωμένο
                          τρύπιο φεγγάρι
         του μυαλού μας
         μπαινοβγαίνουν μαύρα πουλιά.

ΚΑΡΦΩΜΕΝΟΙ Σ' ΕΝΑΝ ΠΕΤΡΙΝΟ ΚΟΣΜΟ

   ΚΑΡΦΩΜΕΝΟΙ Σ' ΕΝΑΝ ΠΕΤΡΙΝΟ ΚΟΣΜΟ


         Καρφωμένοι σ' έναν πέτρινο κόσμο
        εμείς ο Προμηθέας.

        Πάνω στο σώμα μας
        τρύπησαν τα σκοτεινά καρφιά
        μα απ' την καρδιά μας
    
        αναβλύζει
     
        μια θάλασσα φωτός
        που ευωδιάζει.
                                                

ΑΝΟΙΓΕ ΤΟΝ ΑΕΡΑ-ΑΝΕΒΑΙΝΩ ΤΟ ΜΑΛΑΚΟ ΧΩΜΑ** του Οδυσσέα Ελύτη

 

          Από το '' Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου '' του  Οδυσσέα  Ελύτη   
              

 

ΑΠΟΔΡΑΣΗ - τραγούδι: Κώστας Φέρρης

ΣΤΟΝ ΙΣΤΟ ΜΙΑΣ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ

             

  ΣΤΟΝ  ΙΣΤΟ ΜΙΑΣ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ


                        Αιώνια
                            πιασμένοι
                    στο μαύρο ιστό
                    μιας Κοσμικής Αράχνης

                    όπως
                    τα τρύπια αστέρια 
                    τ' ουρανού.

ΛΟΞΑ , ΕΠΙΜΗΚΗ ΜΑΤΙΑ - ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ ΤΗΝ ΕΙΔΑ *** του Οδυσσέα Ελύτη

 

 

Από το '' Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου '' του Οδυσσέα Ελύτη

ΠΡΟΣΕΥΧΗ - του CZESLAW MILOSZ

 

                                                CZESLAW  MILOSZ

ΚΙ ΑΥΡΙΟ ΘΑΝΑΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ

       ΚΙ ΑΥΡΙΟ ΘΑΝΑΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ
              

                 Φόρεσες τον ήλιο
                  κατάσαρκα
                  αλλά μην στέκεις
                  έτσι απερίσκεπτα
                  περήφανος
                  κι αύριο
                  θάνατος
                  θα είναι.

ΕΣΥ ΠΟΥ ΑΔΙΚΗΣΕΣ - του CZESLAW MILOSZ

                                                                   

                                                                                     CZESLAW  MILOSZ

Ο ΓΛΟΙΩΔΗΣ ΠΟΛΤΟΣ - του Ζήση Οικονόμου

 

                        

        

                                           ΖΗΣΗΣ  ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ          

ΤΥΦΛΟΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΟΙΔΙΠΟΔΑ

                                              ΤΥΦΛΟΣ ΣΑΝ ΤΟΝ ΟΙΔΙΠΟΔΑ
      
   
                                                         Θυσίασε
                                              τα παιδικά του μάτια
                                              στον ήλιο
                                              και το φως

                                              Και τώρα 
                                              τυφλός σαν τον Οιδίποδα

                                              χάθηκε

                                              στο μαύρο φιλμ
                                              της ζωής του.