ΜΕΧΡΙ Ν' ΑΝΑΚΑΛΥΨΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ
Ο άνεμος μόλις ξυπνά
ανακινεί τα πρωινά φύλλα του φωτός.
'Ησυχα το σύννεφο έριξε τη σκιά του
πάνω στο χρόνο των πραγμάτων.
Μια αχτίδα ήλιου
χαράζει σιγά το δρόμο της
στα σύνορα της μνήμης.
Μέσα στη σκοτεινή γραμμή του τίποτα
χρειαζόμαστε ολόκληρη την πραγματικότητα
για να γίνει πράξη η εικόνα.
Κι όμως αδιαφορώ.
Μέχρι ν' ανακαλύψω τον εαυτό μου
δεν βρίσκομαι πια πουθενά
μόνο σαν αστραπή σε κάποιο όνειρο
που θέλω για πάντα να κρατήσει.
